Współuzależnienie to w dużym uproszczeniu podporządkowanie własnego życia uzależnieniu ważnej osoby i wynikające z tego liczne cierpienia…

Terapia współuzależnienia jest szansą na:

• rzeczywiste i realne wspieranie drugiej osoby w wyjściu z uzależnienia;
• zatroszczenie się również o swoje plany, cele, marzenia i pragnienia;
• pokonanie bariery wstydu i poczucia winy;
• odzyskanie poczucia sprawstwa i kontroli nad własnym życiem;
• skuteczną pomoc, dającą wymierne efekty podejmowanych działań;
• odpowiedzialne traktowanie siebie i osoby podejmującej nieakceptowane zachowania;
• ochronienie siebie i innych osób, krzywdzonych przez zachowania ryzykowne i problemowe danej osoby.

Przykładowe potrzeby i problemy skłaniające ludzi do terapii rodzinnej:

• nieumiejętność zadbania o siebie;
• koncentrowanie swojej uwagi, energii, czasu na osobie uzależnionej kosztem własnym i pozostałych członków rodziny;
• minimalizowanie lub negowanie problemu;
• ukrywanie przed otoczeniem uzależnienia osoby bliskiej;
• „ochrona” osoby uzależnionej, co w istocie sprowadza się do wyręczania i ponoszenia konsekwencji za jej zachowania, a to z kolei wzmacnia uzależnienie;
• unikanie sytuacji konfliktowych.